De laatste dienst in ‘De Ark’ te Schiedam.

Na een afscheidsbijeenkomst op zaterdag 24 augustus 2024 werd op zondagochtend 25 augustus vanaf 10 uur de laatste dienst gehouden in de protestantse, voormalig gereformeerde kerk De Ark, behorende tot de Protestantse Gemeente Kethel te Schiedam. De dienst werd goed bezocht.

Voorganger in de dienst – waarin ook het Heilig Avondmaal bediend werd – was ds. Hans van der Linden. Ook werd uiteraard stilgestaan bij de sluiting van het kerkgebouw. Aan de dienst werd medewerking verleend door de organist en een Zanggroep met pianiste en fluitiste.

Voor het verloop van de dienst verwijzen we naar de Orde van Dienst.

De liederen.

Aan het begin van de dienst werden onder meer gezongen lied 1005 (‘Morgenlied’): Terwijl we verlangen naar licht, wachten we in duisternis; ook werd psalm 84 gezongen: Hoe lieflijk hoe goed is mij Heer het huis waar Gij Uw naam en eer hebt laten wonen bij de mensen. Na het gebed voor de nood van de wereld werd lied 1013 gezongen: Als alle mensen vogels dromen … zal er dan vrede zijn? Tussen de beide Schriftlezingen werd lied 845 gezongen: Tijd van vloek en tijd van zegen. Het slotlied was lied 419: Wonen overal, nergens thuis.

De Schriftlezingen.

De eerste lezing (uit het Oude Testament) was uit Prediker 3 de verzen 1 tot 8: Alles heeft zijn tijd. Voor alles wat er gebeurt is er een uur. Uit het Nieuwe Testament werd gelezen Marcus 9 de verzen 1 tot 9: Het tweede teken van de broden.

De overdenking.

De predikant sprak in zijn overdenking woorden van de volgende strekking:

Vandaag, op 25 aug 2024, nemen we afscheid van ons kerkgebouw De Ark. We kijken met weemoed en dankbaarheid terug op wat geweest is en blikken hoopvol naar de toekomst. Er klinkt veel muziek die vanouds tot het erfgoed van de gemeente rond De Ark behoort, maar die nu tot de cultuur van Protestantse Gemeente Kethel behoort. De Schriftlezingen sluiten daarbij aan. We lazen uit Prediker over dat voor alles een tijd is, en uit Marcus over de spijziging van de 4000.

Beginnend met Prediker: dit Bijbelboek werd vanouds gelezen op het Loofhuttenfeest, waarbij herdacht wordt dat het volk Israël veertig jaar door de woestijn trok onder de bescherming van God. Daarnaast is het ook een oogstfeest: de laatste oogst voor de winter. Het is een pelgrims- en oogstfeest. Heel passend om daar vandaag uit te lezen. We zijn pelgrims in deze wereld, op weg naar de komende wereld. Met verwachtingen en met de hoop dat het Vrederijk van God onder ons aanbreekt. En we trekken vandaag van hier weer verder. We laten dit gebouw achter ons, we kijken terug, we oogsten. We laten met pijn in het hart zaken achter en nemen mee wat we hebben beleefd, wat we hier vonden, wie we hier zijn geworden.

Prediker is geen optimist. Het werk van de mens is futiel, het stelt niet zoveel voor. ‘Nevel’ noemt hij het: heeft God een plan met je leven en de wereld? Wie weet; dat zou kunnen, maar dat plan kennen we niet. Sterker nog, het loopt bij Prediker allemaal niet goed af, dat leven. Je bent jong, je wordt oud, en na een hoop of wat minder narigheid ga je dood. Dus, zegt Prediker, gooi het over een andere boeg. Leef in het moment, geniet van wat je gegeven is; maak niet teveel plannen, maar als het werk klaar is, wees dan tevreden. Dat is een bron van vreugde! Kijk ook eens terug naar wat je werk, je leven heeft gebracht. Dingen om dankbaar op terug te kijken. Met nostalgie is niks mis. Doe wat je doet uit overtuiging, en doe het relaxed en geniet, maar maak er niet teveel drukte over.

Dat gedicht, ‘Alles heeft zijn tijd’, valt op zijn plaats. Vaak heb je er geen invloed op. Alles gaat voorbij. Soms wordt er gebouwd, soms wordt er afgebroken; soms gezaaid en soms geoogst; het leven kent eb en vloed. Laat je er niet door overspoelen. Probeer het evenwicht te bewaren. Relativeren kan geen kwaad.

Misschien vindt u dat een raar verhaal. Is dat nou het Evangelie? Ja, maar het Evangelie is veelstemmig! Vandaag lazen we het verhaal over ‘de spijziging van de 4000’ uit Marcus 8. Datzelfde verhaal, maar dan uit Marcus 6, lazen we in juli, over ‘de spijziging van de 5000’. Die beide verhalen omlijsten een paar andere episodes, die daar tussen in plaatsvonden:

Jezus trok naar niet-Joods land. Hij komt daar een niet-Joodse vrouw tegen die genezing voor haar dochter vraagt. Het antwoord is: ‘Je gaat het brood van de kinderen toch niet aan de honden geven?’ Dan wordt Hij met Zijn eigen woorden verslagen: ‘De honden eten het brood dat van de tafel van de kinderen valt!’ Later geneest Jezus een dove die ook niet goed kon spreken. Jezus opent ogen en oren.

Er is beweging. Je ziet Jezus bewegen en je ziet daardoor de hele wereld in zicht komen. Zoals aan Abraham is beloofd, zoals de profeten hebben voorzegd. De hele wereld is in Gods heilsplan betrokken. Voor alles is een tijd. Er is altijd beweging.

In Marcus 6 gaat het over vijf broden en twee vissen; er waren na afloop van de spijziging twaalf manden met brood over. Die getallen wijzen op de vijf boeken van de Torah. Twee: beschouw de ander als je naaste. Behandel iedereen zoals je zelf behandeld zou willen worden. Twaalf: het getal van overvloed. In Marcus 8 wordt gesproken van zeven broden, het getal van de volheid. Er waren vier broden over: de vier hoeken van de aarde. De hele wereld komt in zicht.

Maar geloven we dat ook? Hebben we daar vertrouwen in? De discipelen hebben er grote moeite mee. In Marcus 8 vers 17 spreekt Jezus hen daarop aan: ‘Begrijpen jullie het [na de eerste spijziging] dan nog niet? Ontbreekt het jullie aan inzicht? Jullie hebben ogen, maar jullie zien niet. Je hebt oren, maar jullie horen niet. Ben je de vorige spijziging vergeten?

‘Brood’ staat in Bijbel altijd voor leven; wat de mens nodig heeft om te bestaan. Het is het symbool voor de levenbrengende woorden van God, die vlees geworden zijn in Jezus. Hij is de verpersoonlijking van het Woord van God. Hij is het Woord van God in persoon. Hij deelt er van uit. Hij deelt Zichzelf uit, aan ons, in brood en wijn. Hij is onder ons om te delen. Hij blijft altijd bij ons, waar wij ook gaan of staan, als hulp, steun of ook als vermaning, als levensbrood, als Woord van God. Daarom delen we vandaag het brood met elkaar en proeven we de wijn van het Koninkrijk. Geloof het evangelie. Amen.

Na het muzikaal moment, Salut ‘d Amour, het gebed voor de nood ver weg en dichtbij, waarin ook aandacht was voor de eigen gemeente, ook in verband met het verlaten van De Ark. Gebeden werd “om kracht om goed afscheid te nemen en verder te gaan. Dat we het verleden met mildheid en vergeving mogen beschouwen. Blijf bij ons nu wij vertrekken, blijf bij ons nu wij verdergaan”.

Afscheid van de kerk.

Na de Avondmaalsviering werd in een korte toespraak aandacht besteed aan de sluiting van De Ark, waar op 16 december 1971 de eerste kerkdienst gehouden werd en waaraan iets meer dan vijftig jaar later nu een eind komt. “Een gebouw met veel mogelijkheden en gelegen op een mooie plek. Waar veel activiteiten ‘naar binnen en naar buiten’ plaatsvonden. Toch moet deze kerk sluiten. De kerkenraad heeft echt zijn best gedaan om het tegen te houden, maar er waren twee redenen voor om er toch toe over te gaan: de terugloop van het aantal kerkleden en de te hoge kosten voor het onderhouden van twee kerkgebouwen. Bovendien moesten we constateren dat het kerken in twee gebouwen niet meewerkt aan het vormen van de éne gemeente. Gelukkig zijn we hier vandaag toch nog allemaal samen. Laten we door de tranen heen toch de sterren weer mogen zien”.

Kort geleden konden de kerkgangers steentjes met herinneringen aan het kerkelijk leven in De Ark in een bak met water leggen. “Elk steentje gaf een rimpeling. Telkens kwam het water in beweging. Alle herinneringen met de steentjes nemen we mee naar de Dorpskerk”. In de zijbeuk van De Ark waren de A4-tjes opgehangen met herinneringen van de gemeenteleden aan De Ark. Die teksten worden samengebracht in een gedenkboekje, dat op 14 en 15 september a.s. wordt uitgereikt.

Afgesproken werd dat de antependia van De Ark in het vervolg in de Dorpskerk gebruikt zullen worden, evenals een groot aantal stoelen uit De Ark.

Daarna werden onder het zingen van lied 256 (‘Blijf met Uw genade bij ons’) de Paaskaars, de kanselbijbel en het avondmaalsstel de kerk uitgedragen, om op 15 september in de Dorpskerk naar binnen gedragen te worden.

© 2024. GereformeerdeKerken.info

Beeldverslag van de laatste dienst vanuit ‘De Ark’ te Schiedam >

Translation into English:

“For Everything There is a Time…”

The Last Service in ‘De Ark’ in Schiedam.

After a farewell gathering on Saturday, August 24, 2024, the final service was held on Sunday morning, August 25, starting at 10 a.m. in the Protestant, formerly ‘gereformeerde’ church De Ark, part of the Protestant Congregation Kethel in Schiedam. The service was well attended.

The service was led by Rev. Hans van der Linden, who also administered Holy Communion. Attention was, of course, given to the closing of the church building. The service was accompanied by the organist and a Singing Group with a pianist and flutist.

The Hymns.

At the beginning of the service, several hymns were sung, including hymn 1005 (“Morning Song”): “While we long for light, we wait in darkness”; Psalm 84 was also sung: “How lovely, how good is Your house, Lord, where You have let Your name and honor dwell among the people.” After the prayer for the needs of the world, hymn 1013 was sung: “If all people dream like birds… will there then be peace?” Between the two Scripture readings, hymn 845 was sung: “A time of curse and a time of blessing.” The closing hymn was hymn 419: “Dwelling everywhere, at home nowhere.”

The Scripture Readings.

The first reading (from the Old Testament) was Ecclesiastes 3:1-8: “Everything has its time. There is a time for everything that happens.” From the New Testament, Mark 9:1-9 was read: “The second sign of the loaves.”

The Sermon.

In his sermon, the pastor spoke words to the following effect:

“Today, on August 25, 2024, we say goodbye to our church building, De Ark. We look back with nostalgia and gratitude on what has been and look hopefully to the future. There is a lot of music that has traditionally belonged to the heritage of the congregation around De Ark, but that now belongs to the culture of the Protestant Congregation Kethel. The Scripture readings reflect this. We read from Ecclesiastes that everything has its time and from Mark about the feeding of the 4,000.

Starting with Ecclesiastes: this book of the Bible was traditionally read during the Feast of Tabernacles, which commemorates the Israelites’ forty years of wandering in the desert under God’s protection. It is also a harvest festival: the last harvest before winter. It is a pilgrimage and harvest festival. Very fitting to read from it today. We are pilgrims in this world, on our way to the coming world. With expectations and with the hope that the Kingdom of Peace of God will dawn among us. And today we move on from here again. We leave this building behind us, we look back, we reap. We leave behind things with pain in our hearts and take with us what we have experienced, what we found here, who we have become here.

Ecclesiastes is not an optimist. Human work is futile; it does not amount to much. He calls it ‘vanity’: does God have a plan for your life and the world? Who knows; it could be, but we do not know that plan. Indeed, in Ecclesiastes, life does not end well. You are young, you grow old, and after a lot or a little trouble, you die. So, says Ecclesiastes, take a different course. Live in the moment, enjoy what you have been given; do not make too many plans, but when the work is done, be satisfied. That is a source of joy! Also, look back at what your work, your life has brought. Things to look back on with gratitude. There is nothing wrong with nostalgia. Do what you do out of conviction, do it calmly, and enjoy it, but do not make too much fuss about it.

That poem, ‘Everything has its time,’ falls into place. Often, you have no influence over it. Everything passes. Sometimes things are built, sometimes they are torn down; sometimes sown and sometimes harvested; life has its ebb and flow. Do not let yourself be overwhelmed by it. Try to maintain balance. Keeping things in perspective is no harm.

You may think this is a strange story. Is this the Gospel? Yes, but the Gospel has many voices! Today, we read the story of ’the feeding of the 4,000′ from Mark 8. The same story, but from Mark 6, we read in July about ’the feeding of the 5,000′. These two stories frame a few other episodes that took place in between:

Jesus went to non-Jewish territory. There, He meets a non-Jewish woman who asks for healing for her daughter. The answer is: ‘You do not take the children’s bread and toss it to the dogs.’ Then He is defeated by His own words: ‘The dogs eat the bread that falls from the children’s table!’ Later, Jesus also heals a deaf man who could not speak properly. Jesus opens eyes and ears.

There is movement. You see Jesus move, and as a result, you see the whole world come into view. As promised to Abraham, as foretold by the prophets. The whole world is involved in God’s plan of salvation. For everything, there is a time. There is always movement.

In Mark 6, it is about five loaves and two fish; there were twelve baskets of bread left after the feeding. These numbers point to the five books of the Torah. Two: consider the other as your neighbor. Treat everyone as you would want to be treated. Twelve: the number of abundance. In Mark 8, seven loaves are mentioned, the number of completeness. There were four loaves left: the four corners of the earth. The whole world comes into view.

But do we believe that? Do we trust in it? The disciples have great difficulty with it. In Mark 8, verse 17, Jesus addresses them on this: ‘Do you still not understand [after the first feeding]? Are you lacking insight? You have eyes, but you do not see. You have ears, but you do not hear. Have you forgotten the previous feeding?

‘Bread’ always stands for life in the Bible; what people need to exist. It is the symbol for the life-giving words of God, which became flesh in Jesus. He is the personification of the Word of God. He distributes it. He distributes Himself to us in bread and wine. He is among us to share. He always stays with us, wherever we go or stand, as a help, support, or even admonition, as the bread of life, as the Word of God. That is why today we share the bread with each other and taste the wine of the Kingdom. Believe the Gospel. Amen.”

After the musical piece “Salut d’Amour” and the prayer for needs near and far, which also paid attention to the local congregation, especially concerning leaving De Ark, there was a prayer “for strength to say a good goodbye and to move on. That we may view the past with kindness and forgiveness. Stay with us as we leave, stay with us as we move forward.”

Farewell to the Church.

After the Communion celebration, a short speech was given regarding the closure of De Ark, where the first church service was held on December 16, 1971, and which now comes to an end just over fifty years later. “A building with many possibilities and located in a beautiful spot. Where many activities ‘inside and outside’ took place. Still, this church must close. The church council really tried to prevent it, but there were two reasons to go ahead: the decline in the number of church members and the high costs of maintaining two church buildings. Moreover, we had to acknowledge that holding services in two buildings did not contribute to forming a single congregation. Fortunately, today we are still all together. Let us see the stars again through the tears.”

Recently, churchgoers could place stones with memories of church life in De Ark in a bowl of water. “Each stone created a ripple. The water moved each time. We take all the memories with the stones with us to the ‘Dorpskerk’ (Village Church).” In the side aisle of De Ark, A4 sheets with memories of the congregation members of De Ark were hung. These texts will be compiled in a memorial booklet, which will be distributed on September 15.

It was agreed that the antependia from De Ark will be used in the Dorpskerk in the future, as well as a large number of chairs from De Ark.

Then, while singing hymn 256 (“Stay with Your grace with us”), the Paschal candle, the pulpit Bible, and the communion set were carried out of the church, to be carried back into the Dorpskerk on September 15.

© 2024. GereformeerdeKerken.info