Nadat op zaterdag 28 september 2019 een uitvoerig programma was doorgewerkt met sketches, herinneringen en veel muziek, werd in de vijftigjarige gereformeerde Goede Herderkerk (PKN) te Oldebroek op zondagochtend 29 september een dankdienst gehouden, die onder leiding stond van de pastor loci, ds. A.W. Estié.

De dienst werd voorafgegaan door een gezamenlijke maaltijd, die om negen uur begon. Om half elf begon de dienst, tevens startdienst van het kerkelijk jaar. Aan het begin van de dienst bracht ds. Sandor uit Hongarije, waarmee de kerk van Oldebroek contacten onderhoudt, de groeten van zijn gemeente over en overhandigde een geschenk.

De tekst voor de preek in  de door muziek afgewisselde dienst was uit Lucas 10 vers 3: ‘Ga op weg, en bedenk wel: Ik zend jullie als lammeren onder de wolven’.

De predikant begon zijn overdenking met een foto die hij tijdens de bijeenkomst van de vorige dag had gemaakt, namelijk van een grote ‘in de weg staande bak’, bij de kerk (al staan er vaak bloemen in). Hij onthulde dat die bak de eerste aanzet was voor de bouw van een klokkentoren bij de kerk. Maar omdat eerst de pastorie en daarna de kerk gebouwd werden, was het geld op, zodat de klokkentoren er niet kwam. ‘Die klokkentoren heeft in de loop van de jaren nooit prioriteit gehad, en heeft dat nóg niet’. De predikant vond die bak – mét het sterke fundament er onder! – een symbool voor de gemeente van Oldebroek: ‘Een toren steekt boven alles uit. Je kunt er mee pronken, een architectonisch hoogtepunt, met klokken die de buurt wakker beieren; maar het enige dat er wél kwam is het verlichte houten kruis aan de kerkmuur’.

We zijn vaak bescheiden in het vertellen en beleven van het geloof. We profileren ons als doeners en als mensen die elkaar warmte willen geven: onderling meeleven. Dat hoeft niet aan de grote klok gehangen te worden. We lijken ons een beetje te verstoppen. Waarom doen we dat? Voelen we ons als lammeren onder de wolven? We lijken wat op dat stompje vóór de kerk, mét het fundament eronder – de belijdenis.

Jezus geeft de opdracht: vergezel, volg Mij. Maar wat is dat? Met Jezus leven is vaak lastig, omdat we dan dingen moeten loslaten. De predikant wees op zendingswerkers die de wereld intrekken om het evangelie te verkondigen; en op hen die veel tijd en energie steken in het vervullen van een kerkelijk ambt, daarvoor bezoeken afleggen, een luisterend oor bieden  en vergaderen: we moeten dan dingen loslaten. Ballast in het leven verhindert dat loslaten; het maakt het blijven bij, het vergezellen van Jezus moeilijk; het leidt af van het geloof.

We moeten vooruitkijken. Jezus leert toekomstgericht te zijn, niet te blijven hangen in wat was, maar ‘wat komt er op je pad’, in beweging te komen met de Goede Herder, onze energie te gebruiken voor het getuigen in woord en daad. Maar je bent kwetsbaar als je het buiten de deur moet laten zien.

De ‘toren’ staat los van het kerkgebouw. Er is geen verbinding mee, en heeft daarom geen prioriteit. Het voegt niets toe aan ons getuigenis. De kracht van de gemeente zit in onze zwakte: als lammeren onder de wolven. Laten we Zijn liefde blijven tonen, niet passief zijn, maar actief, nu en in de toekomst, aldus de predikant.

Na de dienst konden de gemeenteleden samen aan de koffie en meedoen aan workshops, gevolgd door een korte zangdienst, en de  middaglunch. Toen werd ook een film over Hongarije vertoond.