Op zondag 21 oktober 2018 herdacht de Gereformeerde Kerk in het Groningse Visvliet haar 85-jarig bestaan. Veel kerkgangers waren gekleed in kleding uit lang vervlogen tijd.

Nadat ds. H.F. de Vries uit Ternaard met de dienst was begonnen werd door kerkenraadsvoorzitter B. van der Weide een historisch overzicht van de kerk gegeven. Zo werd het begin van de in 1933 gehouden institueringspreek door ds. A. Mout (1902-1984) van Kollum geciteerd: ‘Zo is dan de dag der blijdschap aangebroken. Doch als ge u nu verheugt, waarom zijt ge dan verheugd? Omdat ge nu in uw eigen dorp op een eigen plaats kunt vergaderen? (…) Omdat u niet meer ver van hier hoeft te gaan?’

Er werd aan herinnerd dat sinds 1933 – toen de kerk 264 leden telde – het ledenaantal van de kerk gestaag groeide en in 1946 het hoogtepunt bereikte met 364 leden. ‘Bijna elke inwoner van Visvliet ging toen naar kerk’. Het ledental in 2018 bedraagt 100; ‘dat betekent dat 30% van Visvliet op zondag naar de kerk gaat’, wat overigens volgens de spreker in vergelijking met elders in het land nog een groot aantal genoemd mag worden.

En waarom werd het 85-jarig bestaan herdacht? Dat is immers een niet erg gangbaar aantal voor een jubileumviering. In elk geval “niet omdat we denken dat we de 100 jaar niet halen (‘Ik zie het u denken; dat halen ze nooit’), want we zijn zeer optimistisch. We gaan er allemaal voor. Zo lang er voldoende mensen in de kerk zijn gaan we door. God heeft ons altijd geholpen, maar we moeten wel zelf de handen uit de mouwen steken”.

Tijdens de toespraak werden aanwezigen uitgenodigd reacties te geven. Zo deelde een van hen tot hilariteit van de anderen mee, dat bij het vijfenzeventigjarig bestaan van de kerk in 2008 tijdens de dienst een rol pepermunt werd uitgedeeld. Voorafgaande aan déze dienst werd echter een gebakje met koffie aangeboden. “De rol pepermunt van toen hebben we dus ingeruild voor gebak!” Ook verscheidene andere aanwezigen haalden herinneringen op. Door een tweetal gemeenteleden werd bovendien een toneelstukje over vroeger tijden opgevoerd, uiteraard met een komische noot.

De predikant hield vervolgens de preek over het thema ‘Geloven door de tijd heen’. Net als vroeger werd tijdens de preek een zogenaamde ‘tussenzang’ gezongen, wat lang geleden ook de gewoonte was, mede om de destijds langdurige preek even te onderbreken. Het enige verschil was dat de tussenzang nú ritmisch en vroeger op lange noten gezongen werd.

Na afloop van de dienst stond in het Bartoleshûs een lunch klaar. Ook kon men daar een aantal kerkelijke archiefstukken bekijken. “U begrijpt, het waren een geweldige ochtend en middag waar de kerk met een voldaan gevoel op terug kan kijken. Op naar het volgende lustrum”.