Laatste dienst in de voormalig gereformeerde ‘Zuiderkerk’ te Sneek – met ontroerend afscheidslied.
Op zondag 5 maart 2023 vond om 10 uur ’s ochtends de laatste dienst plaats in de volle protestantse (voormalig gereformeerde) Zuiderkerk aan de Rienck Bockemakade in Sneek. De laatste jaren was het vooral de kerk van de Geestdriftband en de jeugd.
In de dienst ging voor ds. Fedde Welbedacht en medewerking werd onder meer verleend door de Geestdriftband en het projectkoor Ocke. Het eerste lied was ‘We gaan op reis langs de weg van verlangen’.
De predikant begon met het uitleggen van het thema van de diensten in de Veertigdagentijd, namelijk het lied van Ramses Shaffey: “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder“. Voor deze afscheidsdienst was het (derde) woord ‘huil’ aan de orde, ‘al willen we van dit afscheid geen grote huilpartij maken, hoewel we best een traantje mogen wegpinken’. Gevraagd werd om tijdens het spelen van het lied door de Geestdriftband op te schrijven wat men zou willen meenemen naar de Martinikerk en wat men in de Zuiderkerk zou willen achterlaten. Ook kon men herinneringen opschrijven, waar in een latere dienst op zou worden teruggekomen. Op de muur werd intussen een groot aantal foto’s geprojecteerd van vele activiteiten die ooit in de Zuiderkerk gehouden werden. ‘Verstild verleden’…
Later in de dienst deelden enkele kerkgangers alvast iets van wat ze hadden opgeschreven. Een van hen zei: “Graag neem ik de kinderen van onze gemeente mee, want zij hebben de toekomst. ‘Laat de kinderen tot Mij komen’, zei Jezus”. Een ander deed eigenlijk een oproep: “Als we allemaal meegaan naar de Martinikerk hebben we weer een flinke kerk vol!” Namens de jeugd werd de hoop uitgesproken dat in de Martinikerk voor hen dezelfde ruimte zou zijn als ze in de Zuiderkerk altijd hadden gehad.
Gebed.
De op de muur geprojecteerde foto’s verwezen naar een ‘verstild verleden’. “Er is in deze kerk veel gebeurd in de afgelopen jaren; hoeveel mensen hebben hier niet gekerkt waar ze hoogte- en dieptepunten hebben beleefd. Deze kerk is niet alleen hout en steen, maar ze heeft ook een plek in ons hart gekregen. Het valt zwaar om hier voor het laatst te zijn, al willen we niet blijven steken in negatieve gedachten, maar vooruitkijken naar de toekomst. We markeren dit moment, maar gaan verder in het vertrouwen dat U met ons mee gaat. U bent bij ons. Wees ons nabij en kom in ons”, zo eindigde de predikant het gebed.
Inleiding.
Ter inleiding op de overdenking ging de predikant verder op het thema van de foto’s die op de muur te zien waren als ‘een verstild verleden’. De predikant maakte zelf een aantal foto’s van de bijeen verzamelde gemeente. Hilda Pruiksma las uit vervolgens uit Mattheus 17 vers 1-9, over ‘Jezus op de berg’, waarna de band Sound of Silence speelde.
Overdenking
In de Mattheus-tekst van de overdenking heet het onder meer: “Zes dagen later nam Jezus alleen Petrus, Jakobus en Johannes (de broer van Jakobus) mee een hoge berg op. En ze zagen Hem plotseling veranderen. Zijn gezicht begon te stralen als de zon en zijn kleren werden zo wit als het licht”.
Eigenlijk – zo zei de predikant – wilde Petrus met het voorstel om voor ieder een tent op te zetten, van dat gedenkwaardige moment een foto maken. “Maar een foto is een verstild beeld. Wij gaan op reis. Daar zit beweging in. Naar de Martinikerk gaan voelt wel als op reis gaan. God, Jezus, ons geloof, ze zijn vrij en veel groter dan welk gebouw ook, en niet aan een speciaal gebouw gebonden.
Een kerkgebouw met haar attributen en haar liturgie is uiteindelijk niet meer dan een krijtlijn die de contouren aangeeft waarmee wij de aanwezigheid van God in ons midden in herinnering roepen. De Ark, waarmee Israël de reis door de woestijn maakte, was ook een ‘krijtlijn’ die de contouren van Gods aanwezigheid aangaf; oneerbiedig gezegd een soort van verhuisdoos met daarin herinneringen aan de geschiedenis die God met het volk Israël gemaakt had; bewijzen, sporen, dat God er was geweest en er nog steeds was. ”Met de Ark trokken ze op reis door het leven. Maar God Zelf zat er niet in. God laat zich niet vangen, niet vastleggen, niet in een beeld, niet in de verbondskist de Ark, niet in een verhuisdoos, niet in een foto en ook niet in een kerkgebouw. God was bij het volk Israël, in een wolk. Zo wil hij ook ons voorgaan, richting geven, de toekomst tegemoet, hoe die er ook uit ziet en in welke kerk ook. Hij gaat ons voor, Hij is er bij!”
Na de verkondiging zong het projectkoor ‘Ocke’ samen met de gemeente op de wijs van ‘O, hoofd vol bloed en wonden‘, het ontroerende lied: Het heden wordt verleden, vandaag sluit deze kerk.
Gebed
“We staan op de drempel, straks trekken we de deur dicht en daarmee de deur van het verleden, een goed verleden met mooie en dierbare herinneringen. Er is veel gevierd, gerouwd, gelachen en gehuild. Vele jaren was de Zuiderkerk de thuisbasis voor de jeugd, huisvestte het het kerkelijk bureau, werkten er de kosters. We sluiten de deur achter ons, maar de deur naar de toekomst doen we tegelijk open. We gaan vooruit. Het wordt mooi, maar we gaan niet alleen. We weten ons op onze reis geleid door Uw wolk, door Uw licht, daar willen we achteraan gaan. Geef ons in de Martinikerk een nieuw geestelijk onderkomen. Ga voor ons uit, de toekomst tegemoet”, zo eindigde de predikant het gebed.
Afscheid.
Voorafgaande aan het slotlied, Lied 419 (‘Overal en nergens thuis’) overhandigde de predikant alvast aan een aantal gemeenteleden de liturgische voorwerpen, die straks de kerkzaal zouden worden uitgedragen om een plaats te krijgen in de Martinikerk: het avondmaalszilver, de Bijbel, én ‘het gevoel dat we hier hebben gehad met de jeugd. Dat willen we als jeugd symbolisch meenemen‘, zo werd er namens de jongeren aan toegevoegd. Tijdens het naspel van het slotlied werden de liturgische voorwerpen de kerkzaal uitgedragen.
Na de dienst konden de gemeenteleden onder het genot van een broodje en soep ‘nog wat blijven rondhangen’.
Volgende week is de voormalig gereformeerde Oosterkerk in Sneek aan de beurt. Ook daar wordt dan de laatste dienst gehouden. En ook daarop komen we t.z.t. terug.
De liturgie van de laatste dienst in de voormalig gereformeerde Zuiderkerk te Sneek >