Eerste dienst in verbouwde kerk ‘De Verbinding’ (vroeger ‘De Kern’) op 24 september.

In Spijkenisse heeft op zondagochtend 10 september 2023 de laatste dienst plaatsgevonden in de protestantse (voormalig gereformeerde) Ontmoetingskerk aan de Koningin Wilhelminalaan. De voorgangers waren mevr. Gera van der Linden en ds. Jaap Vlasblom. Voor het verloop van de kerkdienst verwijzen we naar het liturgieboekje.

(In de Ontmoetingskerk werd de laatste dienst gehouden omdat de verbouwing van het andere kerkgebouw van de Wijkgemeente De Verbinding intussen gereed gekomen is: de (destijds door gereformeerden en hervormden samen gebouwde) kerk De Kern (nu De Verbinding geheten) aan de Eikenlaan.)

Het intochtslied was Lied 280 de verzen 1 tot en met 5: “De vreugde voert ons naar dit huis, waar ’t woord aan ons geschiedt”. De lezingen waren uit 1 Kor. 12 de verzen 12 tot 27, ‘Vele gaven, één Geest’ (daarvan sprak onder andere ook lied 110 uit de bundel Hemelhoog), en uit Psalm 117 – de kortste psalm in de bijbel (“Loof de Heer alle volken, prijs Hem, alle naties: Zijn liefde voor ons is overstelpend, eeuwig duurt de trouw van de Heer. Halleluja!”), een lied dat tijdens de dienst ook gezongen werd.

De symbolische bloemschikking verbeeldde ‘de trouw van God door de jaren heen’; het bloemstuk werd aangeboden aan ds. H.S. Munnik en zijn echtgenote. Ds. Munnik is de oudste gereformeerde predikant en een van de oudste gemeenteleden van Spijkenisse, die van 1977 tot 1991 als predikant aan de Gereformeerde Kerk en aan de Ontmoetingskerk (vaak afgekort als OK) verbonden was.

In het Kyriegebed sprak voorganger Gera van der Linden van ‘dankbaarheid en weemoed, nu de Ontmoetingskerk na zoveel jaren verlaten moet worden; er is ook het gemis van al die mensen die niet meer in ons midden zijn, maar die met de Ontmoetingskerk verbonden waren. Er is echter ook het blij vooruitzien naar ons nieuwe kerkgebouw’, waar de diensten vanaf 24 september zullen plaatsvinden.

De verkondiging.

Ds. Vlasblom zei in de verkondiging onder meer dat de naam Ontmoetingskerk destijds niet voor niets gekozen was; de kerk heeft die naam in de loop der jaren meer dan waargemaakt. “Denk maar aan alle diensten die hier zijn gehouden; de bijeenkomsten voor jong en oud. Ontmoetingen zijn er geweest, gericht op de ontmoeting van God en mens. Tegelijk was er de ruimte voor de ontmoeting met elkaar. Al die ontmoetingen zijn een onnavolgbaar lijnenspel tussen God en mensen. En er zijn de laatste jaren nog meer ontmoetingen bijgekomen nu we als de de hele wijkgemeente De Verbinding hier konden samenkomen [omdat kerkgebouw De Kern verbouwd werd om in het vervolg als enige kerkgebouw van de wijkgemeente De Verbinding dienst te doen]. Hopelijk hebben we daardoor in de ontmoetingen met de ander ook meer van Gods liefde ervaren. (…) Eeuwig duurt de trouw van de Heer”.

“Maar nu wij vandaag de Ontmoetingskerk gaan verlaten is duidelijk dat het woord ‘eeuwig’ bij God hoort. Onder ons mensen is niets eeuwig. Zo zal er vandaag niet alleen dankbaarheid voelbaar zijn en vreugde over het goede; deze plek is voor velen zo nauw met het eigen leven verbonden door doop, belijdenis, huwelijk en begrafenis, of gewoon door de vele uren hier doorgebracht. Dit gebouw heeft het leven met velen gedeeld. Een gebouw heeft alleen geen gevoel. Mensen wel. De band met een gebouw kan heel sterk zijn. Hoe moeilijk zal het dan zijn als we de kerk uitgaan en de deur achter ons dicht doen? Ook kan er een herkenning zijn van andere deuren die in ons leven dicht gegaan zijn”.

“Psalm 107 is een lied voor alle volken en zet de lof voor God in een wereldwijd perspectief.  Natuurlijk is het goed voor ogen te houden dat de kerk wereldwijd is, al gaat het in de kerk in onze westelijke wereld niet zo heel goed; we hebben immers te maken met krimp en terugloop en we hebben nog niet de vinger er achter kunnen krijgen hoe die ontwikkeling te stoppen. Ook de gedachte daaraan kan pijn veroorzaken. Dan mogen we dat als mensen in Gods handen leggen. Zijn Geest werkt door. Eeuwig duurt Zijn trouw”.

“Met Paulus zou ik dan zeggen: ‘Laten we niet vergeten dat de kerk lichaam van Christus is’. Niet dat alles dan wel goed komt (we weten dat het zo makkelijk niet is). Maar Paulus geeft in zijn beeld van de gemeente een geweldige bemoediging, om steeds op zoek te gaan en te blijven naar elkaar. Samen, groot of klein, vormen we dat lichaam. Daar is iedereen bij nodig. Paulus ziet dat tot in detail: in een lichaam zijn alle delen nodig. Hoe beter alles het doet, des te lekkerder gaat het. Paulus laat de lichaamsdelen denkend optreden; zo kan hij alles een gevoel geven. Daardoor wordt zo goed zichtbaar dat het lichaam van Christus lijkt op een menselijk lichaam, al is er tegelijk een groot verschil.”

“In de gemeente gaat dat niet automatisch. We moeten er goed bij nadenken; onze eigen rol en die van de ander goed in de gaten houden, en ook welke rol die ander nodig heeft. De rollen in het lichaam van Christus liggen namelijk niet vast, zoals in het menselijk lichaam. Ik bedacht deze week dat Paulus het destijds makkelijker had dan wij. Hij had te maken met kleine gemeenten in opbouw, die een eigen weg zochten (lastig genoeg, overigens); hij hoefde nog geen rekening te houden met de vraag hoe een gebouw een verlengstuk van een lichaam kan zijn, zoals een kledingstuk waarin jij voor  jouw gevoel het best tot je recht komt. Dat idee heeft Paulus niet hoeven mee te nemen”.

“Mijn lievelingskleding kan voor een ander zwaar uit te mode zijn. Misschien kun je de ander vragen waarom ‘die kleding’ jou zo lekker zit. Welke herinneringen en gevoelens roept het op? Paulus richt zich in zijn brieven aan de gemeenten niet over ‘de kleding’, maar op het lichaam daaronder. In een andere brief roept hij echter wel op dat men zich beklede met een ander mens”.

“Wij gaan ons bekleden met een nieuw gebouw. Laten we niet vergeten wat daaronder zit: het lichaam zoals Paulus dat beschrijft: het lichaam van Christus. Dat houdt ook de opdracht in dat we elkaar zien, horen, opzoeken en oprichten om samen vanuit Gods liefde met elkaar te leven in de gemeente en in de wereld. Met die opdracht mogen en moeten we verder”.

“Maar vandaag vraagt het vooral dat we elkaar zien met alle gevoelens die er zijn. En toch: de gemeente is meer dan ‘een huis waar we samenkomen’. Ik hoop dat De Verbinding aan de Eikenlaan zo’n tehuis mag zijn. Zo mogen we met elkaar op weg naar een nieuw huis onder de belofte en het geloof: Eeuwig duurt de trouw van de Heer”.

Het slotlied was lied 704: Dank, dank nu allen God, met hart en mond en handen.

De liturgische voorwerpen worden uitgedragen.

Na de zegen werden de liturgische voorwerpen de kerk uitgedragen Achtereenvolgens waren dat de Bijbel, het avondmaalsstel, het gedenkboek, de gedenkstenen (ter herinnering aan overleden gemeenteleden), het antependium, de doopvont, de kinderkaars en de paaskaars. De gemeente stond op toen  de liturgische voorwerpen de kerkzaal werden uitgedragen, om over twee weken in de verbouwde kerk De Verbinding aan de Eikenlaan weer binnengedragen te worden….

Op zondag 24 september 2023 zal daar – na de opening op zaterdag 23 september – namelijk de eerste dienst na de ingrijpende renovatie gehouden worden.

Een beeldverslag van de laatste dienst in de Ontmoetingskerk.