Laatste dienst met aanbieding van gedenkboek in Tinte.
Op zondag 26 mei 2024 werd in de Protestantse Gemeente (c.q. de Gereformeerde Kerk) in het Zuid-Hollandse Tinte afscheid genomen van het kerkgebouw. Ook wordt de Protestantse Gemeente Tinte (vermoedelijk per 31 december 2024) opgeheven.
Afscheidsweekend.
De dag daarvoor, zaterdag 25 mei, werden enkele afscheidsactiviteiten ondernomen. Van 11 tot 17 uur werd een reünie gehouden, waar leden en oud-leden van de kerk welkom waren om nog eenmaal bij elkaar te zijn als protestantse (gereformeerde) kerkgemeenschap. Deze ontmoeting vond plaats in Tintestein. Bovendien kon in Tintestein het prachtige gedenkboek worden opgehaald dat ter gelegenheid van het afscheid van kerk en gemeente vervaardigd werd. Men kon tijdens de reünie in het kerkgebouw foto’s over de geschiedenis van de kerk en een tentoonstelling van liturgische voorwerpen bekijken.
De laatste kerkdienst.
Op zondagmiddag 26 mei werd dus de laatste dienst gehouden. Het was een bijzondere dienst omdat niet alleen afscheid genomen werd van het kerkgebouw, maar – zoals al opgemerkt – ook van de kerkelijke gemeente, die opgeheven werd. Voor deze gelegenheid werd bij wijze van uitzondering een beeldopname van de dienst gemaakt, zodat deze belangrijke gebeurtenis ook later gevolgd kan worden (t.z.t. verschijnt het beeldverslag onder dit artikel). De dienst werd om 14 uur geopend door de voorganger, ds. Peterjan van der Wal, predikant van Rockanje, maar tijdelijk ook verbonden aan de gemeente van Tinte. Verder werd aan de dienst meegewerkt door organist Ruth Stolk-Alleman, op de panfluit Jeannet Posma-Hoeksema en op de gitaar Annemarie Timmer-Vroom. Zij brachten enkele muzikale intermezzo’s ten gehore.
De liederen.
Het intochtslied was Lied 84 de verzen 1, 2, 4 en 6: ‘Hoe lieflijk, hoe goed is mij, Heer, het huis waar Gij Uw Naam en eer (…)’. Verder werden onder meer gezongen lied 968 (‘De ware kerk des Heren, in Hem alleen gegrond’), en na de aanbieding van het eerste exemplaar van het herinneringsboek ‘140 jaar kerk in Tinte’ en de mondeling naar voren gebrachte herinneringen door gemeenteleden, vier verzen van lied 280: ‘Dit huis van hout en steen, dat lang de stormen heeft doorstaan (…)’. Het slotlied was lied 416, ‘Ga met God en Hij zal met je zijn’. Voor het verdere verloop van de dienst in Tinte verwijzen we naar Orde van Dienst.
De verkondiging.
De Schriftlezing was uit Mattheüs 28 de verzen 16 tot 20 over ‘de uizending van de leerlingen’, met als opdracht: ‘Maak alle volken tot Mijn leerlingen (…)’.
De tekst voor de verkondiging, het ‘Woord voor deze Zondag’, was uit 1 Samuel 7 vers 12: ‘Tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen’, Eben Haëzer, daarmee aansluitend bij tekst op de gedenksteen in de voorgevel van de kerk, die ‘als eerste steen door de kerkeraad’ gelegd werd op 20 juni 1908.
Eben Haëzer…
De predikant sprak onder meer woorden van de volgende strekking. “Eben Haëzer: deze woorden horen bij geschiedenis van de kerk van Tinte. Deze kerk is niet alleen op eigen kracht tot stand gekomen en onderhouden, maar ook met Gods hulp. Op 20 juni 1908 werden de woorden ‘Eben Haëzer’ in eerste steen gebeiteld. Het is een soort van godswonder dat deze kerkgemeenschap 141 jaar heeft mogen bestaan. Ze kende geweldige bloeitijden en op andere momenten heeft het met Gods hulp dapper het hoofd omhoog gehouden. Zorgen over het voortbestaan van onze kerk dateren al van de jaren ‘90 van de vorige eeuw. Toch mochten we onlangs nog het honderdveertigjarig bestaan van onze kerkgemeenschap vieren, hier aan de Strypsedijk, al begon het niet in hetzelfde gebouw. Deze gemeenschap heeft het Licht van Christus in de dorpsgemeenschap laten stralen en heeft tegelijk oog gehad voor de noden van de wereld, dichtbij en ver weg.
Voor mensen in en buiten de kerk is een kerk als deze belangrijk: als beeldbepalend gebouw in ons dorp, maar ook als samenbindende gemeenschap die zich voor de dorpsgemeenschap wilde inzetten. De kerk van Tinte kenmerkt zich door nuchtere eenvoud, laagdrempelige omgang met elkaar en met vanzelfsprekende aandacht voor elkaar. Met tomeloze inzet van talloze vrijwilligers, van vóór de eerste dag van haar bestaan tot ná de laatste dag.
Aan het zelfstandige bestaan van deze kerkgemeenschap in dit gebouw komt vandaag een einde. Dat is een pijnlijk moment. Maar er komt daarmee geen einde aan Gods hulp en bijstand. Gods Geest zet nog altijd mensen in vuur en vlam. Het Pinksterfeest geeft een open oog voor de toekomst: “Houdt dit voor ogen: Ik ben met jullie alle dagen tot aan de voltooiing van deze wereld”. De kostbare herinnering aan dit gebouw van hout en steen zal blijven, waar mensen gedoopt werden, trouwden en begraven werden. Dit gebouw, dat mensen heeft samengebracht en tot een hechte gemeenschap heeft gemaakt.
Na vandaag vliegen we andere richtingen uit om elders neer te strijken en daar een nieuw kerkelijk onderdak te vinden. Maar we blijven elkaar minstens één keer per jaar met Pinksteren ontmoeten, zolang hef ons gegeven is, hier achter Tintestein, samen met vele anderen. Laten we dat afspreken.
De toekomst trekt een spoor. Wat blijft in het wisselen van de tijden is Gods liefde die Zijn stralen vooruitwerpt op onze weg, toen én nu. Dat geeft hoop en vertrouwen op een nieuwe toekomst. De kracht van Gods Woord gaat met ons mee”.
Afscheid van kerkgebouw en gemeente.
Na de verkondiging, de gebeden en de inzameling van de gaven volgde het onderdeel ‘Herinneringen aan de kerk’, waarmee in de eerste plaats de aanbieding van het prachtige gedenkboek ’140 jaar kerk in Tinte’ bedoeld werd. Daarvan werd symbolisch het eerste exemplaar gepresenteerd aan de eerste vrouwelijke voorzitter van de kerkenraad. Vervolgens brachten enkele gemeenteleden herinneringen aan de kerk en aan de kerkelijke gemeente naar voren. Deze kunnen op de beeldopname van de dienst gevolgd worden.
Naar het einde…
De predikant stond aan het eind van de dienst achtereenvolgens stil bij de Paaskaars, de knielbank (de plaats waar ambtsdragers bevestigd werden, waar tijdens trouwvieringen geknield werd en waar tijdens uitvaartdiensten de kist met de gestorvene stond), de doopvont, de kansel met de kanselbijbel (die door de predikant vervolgens van de preekstoel gehaald werd), bij het orgel, en bij de liturgische tafel. Bij al deze plaatsen werd een kort gebed uitgesproken, dat door de gemeente werd beantwoord met de woorden: ‘Blijf in ons midden, ga met ons mee’.
Voor het laatst werd toen de zegen uitgesproken en werd (ook ten afscheid van de kerkgemeenschap) lied 416 gezongen: ‘Ga met God en Hij zal met je zijn’. Kerkenraad en voorganger verlieten onder het naspel het kerkgebouw. Een (oud-) ambtsdrager die de brandende Paaskaars droeg ging voorop, gevolgd door een ambtsdrager met de Bijbel, daarna een met het Liedboek, iemand met de Doopschaal, een ambtsdrager met de collectezakken en tenslotte een gemeentelid met de Avondmaalsbeker en -schaal.
Daarmee kwam op indrukwekkende wijze een einde aan het gebruik van het kerkgebouw en aan het bestaan van de Protestantse Gemeente (c.q. De Gereformeerde Kerk) te Tinte… (dat laatste vermoedelijk per 31 december 2024).
© 2024. GereformeerdeKerken.info
Beeldverslag van de laatste dienst in de kerk van Tinte >