Gedenkboek gepubliceerd over de Beverwijkse ‘Vredevorstkerk’.
Tijdens de feestelijke bijeenkomst op zaterdag 6 juli 2024 in de protestantse, voormalig gereformeerde Vredevorstkerk in Beverwijk werd een gedenkboek gepresenteerd over het zestigjarig bestaan van de Vredevorstkerk aan de Laan der Nederlanden.

De Vredevorstkerk werd onlangs verkocht aan de Koptisch-Orthodoxe Kerk, die in Beverwijk een parochie heeft, maar de Vredevorstkerk zal tot het gereedkomen van de renovatie van de Grote Kerk gewoon gebruikt worden voor de kerkdiensten. De protestantse kerkdiensten worden om half tien gehouden (een half uur eerder dan normaal), en die van de Kopten om 11 uur.
Het gedenkboek.
“60 jaar leven in de Vredevorstkerk” is de titel van het boek. Het is een bundel verhalen over ervaringen van bezoekers, pastores en gebruikers van de Vredevorstkerk in Beverwijk in de periode 1964 tot 2024. Het is een uitgave van de Protestantse Gemeente Beverwijk-Wijk aan Zee. In ruim honderdveertig pagina’s komt een scala aan onderwerpen aan de orde. We kunnen slechts enkele aspecten van de inhoud van het inhoudsrijke boek aan de orde laten komen. Het is ondoenlijk om de ruim dertig hoofdstukken allemaal te noemen of te beschrijven. Een ding is zeker: de interessante verhalen geven een goed overzicht van het kerkelijk leven in de Vredevorstkerk.
Uiteraard begint het boek met de geschiedenis van de Vredevorstkerk, opgetekend in 2004, als artikel in het kerkblad Samenklank. Binnen een jaar na ‘de eerste paal’ werd de Vredevorstkerk op 15 juli 1964 in gebruik genomen. De laatste renovatie van de kerkzaal vond in 1999 plaats, en zo ziet de kerkruimte er nog steeds uit.

De Vredevorstkerk is ook een ‘kerk met rijke symboliek’, zoals een van de hoofdstukken getiteld is. De imposante klokkentoren: aan de basis van ‘dit betonnen gevaarte’ is de Vredesduif te zien met een groene olijftak in zijn bek: ‘De nieuwe aarde zal weer bloeien onder onze Vredevorst’. In de kerkzaal heeft men ‘Zicht op de wereld’ buiten. Dat is ook de naam van de grote imposante glaswand, van ‘helder glas, enig in zijn soort’, waardoor je, naar buiten kijkend, alle seizoenen van het jaar voorbij kunt zien komen.
Ook voorgangers van de Vredevorstkerk beschrijven hun ervaringen in de Vredevorstkerk. Het jeugdwerk komt natuurlijk uitvoerig aan de orde, het werk van de koster, ‘de stille Vredevorstkerk in de coronatijd’, het Samen op Weg proces in de Vredevorstkerk en natuurlijk de Vredevorstkerk ‘als muzikaal thuis’, zowel met stem als instrument. Ook wordt een hoofdstukje gewijd aan ‘De Vredevorstkerk en werken op zondag’, beschreven door zoon en dochter van wijlen ds. J. Knol (1917-1983), die de ingebruikneming van de Vredevorstkerk destijds leidde.
Een ander hoofdstuk gaat over een ‘Gastarbeider als predikant’ in de Vredevorstkerk. Dan gaat het over ds. Achille Addis, die van 1982 tot 1986 aan de Vredevorstkerk verbonden was. Achille Addis (geboren op Sardinië) kwam als gastarbeider naar Nederland om hier te gaan werken. ‘Een niet altijd even makkelijk leven’. Na verloop van tijd besloot hij theologie te gaan studeren en kwam uiteindelijk als gereformeerd predikant achtereenvolgens terecht in Engwierum, Oudega (Sm.), Oldekerk en tenslotte in Beverwijk. De predikant overleed in 2015.

‘Aangepaste gezinsdiensten’ in de Vredevorstkerk krijgen aandacht, en ook ‘verhalen uit Oost- en West-Europa’ komen aan de orde, omdat vanuit protestants Beverwijk 32 jaar lang contacten onderhouden werden met de Evangelische Kirche in het Duitse plaatsje Guben. Dat begon in 1989, het jaar van ‘de afbrokkelende muur tussen Oost en West Berlijn’. Het idee om contacten te onderhouden met wat toen nog de ‘Duitse Democratische Republiek’ heette kwam voort uit twee themadiensten in 1987, met respectievelijk als thema ‘Grenzeloos’ en ‘Oost en West’.
Kortom: “Vele tientallen pastores hebben vanaf de kansel het Woord uitgelegd, er is met vreugde en hartenlust in dit gebouw gezongen. Niet alleen door de mensen van de Vredevorstkerk op de zondagen, maar ook op al die avonden dat verschillende koren zongen, oefenden voor een muzikale bijdrage aan een dienst of voor een concert. Ja, aan concerten ook geen gebrek: koren, orkesten, harmonieën en fanfares, de muziek was divers en klonk prachtig. En natuurlijk is er vergaderd, woorden buitelden door de Vredevorstkerk op weg naar overeenstemming, naar actie of inzicht, over vreugde en verdriet ging het”.
“De laatste jaren werd het stiller in de Vredevorstkerk, met als dieptepunt de coronaperiode. De kerk staat minder in de belangstelling, want na zestig jaar is de Vredevorstkerk de Protestantse Gemeente te groot geworden. De Koptische Kerk zal het gebouw een ander gezicht geven, al blijft het een kerk. Over facetten van deze 60-jarige geschiedenis gaat dit boekje ’60 jaar leven in de Vredevorstkerk’.”
Aanbieding van het boekje.

Aan het eind van de feestmiddag werd het gedenkboek aangeboden aan de aanwezige voorgangers die in de Vredevorstkerk gediend hebben.
De gemeenteleden kregen het boek van de kerkenraad cadeau. Dat was een goede geste. Als straks de periode in de Vredevorstkerk voorbij is, heeft men als aandenken een prachtig, inhoudsrijk boek, waardoor men ook in de toekomst een zuiver beeld kan krijgen van wat eens’60 jaar leven in de Vredevorstkerk’ voor hen en voor anderen betekende.
- Gert van Dijk, Jan Kramer, Teun-Jan Tabak (red.), 60 jaar leven in de Vredevorstkerk. Een bundel verhalen over ervaringen van bezoekers, pastores en gebruikers van de Vredevorstkerk in Beverwijk in de periode 1964-2024. Een uitgave van de Protestantse Gemeente Beverwijk-Wijk aan Zee, juli 2024, 144 pagina’s, met vele illustraties.