Ter gelegenheid van de sluiting van de protestantse, voormalig gereformeerde Pniëlkerk in Almelo, waar op 22 december 2024 de laatste dienst gehouden werd, verscheen ook het Afscheidsnummer van het kerkblad, Pniëlproat.

In 68 bladzijden, gedrukt op goed papier en geïllustreerd door veel meestal kleurenfoto’s, wordt een inkijkje gegeven in de vele activiteiten die in de Pniëlkerk plaatsvonden.

Geschiedenis.

Gelukkig begint het boekje met een elf pagina’s tellend overzicht van de geschiedenis van de Pniëlkerk. De Gereformeerde Kerk te Almelo ontstond per 1 januari 1894, ten gevolge van de ineensmelting van de Christelijke Gereformeerde Gemeente (geïnstitueerd op 8 november 1861 als Christelijke Afgescheidene Gemeente) en de Nederduitsche Gereformeerde Kerk, die op 9 december 1891 gesticht werd; de twee kerken waren respectievelijk afkomstig uit Afscheiding en Doleantie.

Besloten werd alleen de Sligtekerk in de Poulinkstraat / hoek Eerste Sligtestraat voor de kerkdiensten aan te houden. Deze werd door de uitbreiding van de Gereformeerde Kerk in 1898 vervangen door de Prinsenstraatkerk en in 1910 werd verhuisd naar de Molenkampkerk. In 1935 werd de tweede gereformeerde kerk gebouwd, de Noorderkerk op de hoek van de Tijhofslaan en de Vissedijk. De architect was inmiddels een bekende kerkbouwmeester: B.T. Boeyinga (1886-1969).

Na de bouw (in 1936) en de uitbreiding, vernieuwing en heropening (in 1956) van het gereformeerd verenigingsgebouw De Rönneboom was het in 1964 de beurt aan de nieuwe kerk in de Rembrandtlaan, die we zijn gaan kennen als de Pniëlkerk.

Maar de tijden veranderden: de Molenkampkerk werd in 1972 verkocht en de Noorderkerk sloot in 2004 de deuren, zodat de Pniëlkerk als enige overbleef. Deze kerk kreeg in de eerste helft van deze eeuw ook te maken met een sluitingsdreiging, maar deze overleefde ze en de kerk hield het vol tot 2024, toen ook in de Pniëlkerk de laatste dienst gehouden moest worden…

Activiteiten in de Pniëlkerk.

Dat is allemaal in een paar zinnen vermeld, maar ondertussen gebeurden er tussen 1964 en 2024, in die zestig jaar, talloze activiteiten. Het laatste nummer van Pniëlproat praat ons daarover uitvoerig bij! Alle commissies en werkgroepen komen voorbij. Die prachtige gereformeerde knielkussens bijvoorbeeld, die zelfs eens uitgeleend werden aan de rooms-katholieke parochie omdat men voor het knielen van de kardinaal zachte kussens nodig had; over de ouderensoos, de chauffeursdienst, de openluchtvieringen in het Beeklustpark (bij slecht weer werd uitgeweken naar de Pniëlkerk), de cursussen ‘geloof en kunst’ die in de Pniëlkerk gegeven werden (al waren ze daarvan geen eigen activiteit), contacten met buitenlandse kerken en hulpverlening aan gebieden in Oost-Europa, de kindernevendiensten, het beamteam, en zoveel meer geeft aan dat het kerkelijk leven bruiste van activiteiten!

Het keurig uitgegeven boekje is zeker voor de gemeenteleden van de Pniëlkerk een waardevolle herinnering aan wat was, dat echter ongetwijfeld nog lang in het geheugen gegrift zal blijven.

• Ada Hoornweg (eindredactie), Pniëlproat, Laatste editie, jaargang 3, 2024, nummer 2. Uitgave van de Protestantse Gemeente te Almelo, 2024, 68 pagina’s, veel kleurenillustraties

Klik hier voor de PDF-versie van de laatste Pniëlproat (met dank aan de redactie!) >

Translation into English:

The Last Edition of ‘Pniëlproat’ in Almelo.

On the occasion of the closure of the Protestant, formerly ‘gereformeerde’, Pniëlkerk in Almelo—where the final service was held on December 22, 2024—the farewell issue of the church magazine, Pniëlproat, was published.

In 68 pages, printed on high-quality paper and illustrated with numerous mostly color photographs, a glimpse is provided into the many activities that took place in the Pniëlkerk.

History.

Fortunately, the booklet begins with an eleven-page overview of the history of the Pniëlkerk. The ‘Gereformeerde’ Church in Almelo was established on January 1, 1894, as a result of the merger of the Christian Reformed Congregation (instituted on November 8, 1861, as the Christian Seceded Congregation) and the Nederduitsche Gereformeerde Kerk, founded on December 9, 1891. These two churches originated from the Secession and the Doleantie movements, respectively.

It was decided to use only the Sligtekerk, located on Poulinkstraat at the corner of Eerste Sligtestraat, for worship services. However, due to the growth of the ‘Gereformeerde’ Church, this church was replaced by the Prinsenstraatkerk in 1898. In 1910, the congregation moved to the Molenkampkerk.

In 1935, the second ‘gereformeerde’ church, the Noorderkerk, was built at the corner of Tijhofslaan and Vissedijk. By then, the architect had become a well-known church builder: B.T. Boeyinga (1886–1969).

After the construction (in 1936) and the expansion, renovation, and reopening (in 1956) of the ‘gereformeerde’ community center De Rönneboom, it was time in 1964 for the new church on Rembrandtlaan, which came to be known as the Pniëlkerk.

But times changed. The Molenkampkerk was sold in 1972, and the Noorderkerk closed its doors in 2004, leaving the Pniëlkerk as the only remaining ‘gereformeerde’ church. This church also faced the threat of closure in the first half of this century, but it managed to survive until 2024, when the last service had to be held in the Pniëlkerk as well.

Activities in the Pniëlkerk.

That history is summarized in just a few sentences, but between 1964 and 2024—those sixty years—countless activities took place. The final issue of Pniëlproat provides a detailed account of this! All committees and working groups are featured.

For instance, there are the beautiful ‘gereformeerde’ kneeling cushions, which were even once loaned to the Roman Catholic parish because soft cushions were needed for the cardinal’s kneeling. It also highlights the seniors’ club, the drivers’ service, the outdoor services in Beeklust Park (moved to the Pniëlkerk in case of bad weather), the “Faith and Art” courses held in the Pniëlkerk (although not directly organized by the church), connections with foreign churches, aid to areas in Eastern Europe, children’s ministry, the “beam team,” and much more. All these activities reflect the vibrant church life.

This neatly produced booklet is undoubtedly a valuable keepsake for the members of the Pniëlkerk, serving as a cherished reminder of what once was and will undoubtedly remain etched in their memories for a long time.

• Ada Hoornweg (editor-in-chief), Pniëlproat, Last Edition, Year 3, 2024, Issue 2. Published by the Protestant Congregation in Almelo, 2024, 68 pages, many color illustrations.

(For the PDF-version of the magazine, see at the bottom of the Dutch version)