Hoe de verkoop van de Maranathakerk Nijmegen vastliep

De kerkenraad van de Protestantse Gemeente te Nijmegen besloot in 2017 de (voormalig gereformeerde) Maranathakerk aan de Steenbokstraat in de wijk Hazenkamp te verkopen. Om de kerkelijke meerjarenbegroting sluitend te krijgen was afstoting van een kerkgebouw noodzakelijk.

De Maranathakerk te Nijmegen.

De kerkenraad koos voor verkoop van de Maranathakerk. Van te voren stond al vast dat de kerk niet gesloopt zou worden, aangezien het een gemeentelijk monument is. De angst van omwonenden dat er een grote flat voor in de plaats zou komen was dus ongegrond. Niet voor niets noemen de bewoners van de wijk Hazenkamp de Maranathakerk de ‘parel in de wijk’.

Er waren al gauw vier serieuze gegadigden die de kerk wel wilden kopen. Drie van hen lieten het eind 2018 afweten, waaronder ook de hoogste bieder, die meer dan een miljoen euro voor de bijzondere kerk wilde bieden.

‘De kerkdiensten blijven minstens twintig jaar’.

Met de vierde gegadigde – een Nijmeegse investeerder – gingen de onderhandelingen verder. Deze bood de door Reliplan geschatte waarde van € 650.000, maar deed er een ton bij toen tegen dat bedrag bezwaren rezen. Hij kwam bovendien op de proppen met aantrekkelijke plannen. En dat had de kerkenraad nodig, omdat door het verkoopbesluit onrust in de wijkgemeente ontstaan was. De kerkenraad hoopte dat de plannen van de investeerder de rust zouden kunnen terugbrengen.

Het interieur van de Maranathakerk, in 2013 gefotografeerd door JvN (foto: Reliwiki).

Een van de belangrijkste onderdelen van het investeringsplan hield in dat de kerkdiensten in elk geval ook de komende twintig jaar gratis in de kerk gehouden mochten worden. De kerkdiensten zouden dus niet naar een andere locatie verplaatst worden   en de gemeenteleden zouden niet hoeven te verkassen, maar in hun eigen vertrouwde omgeving kunnen blijven kerken en vergaderen. Ook de koster van de kerk zou in de naast de kerk gelegen woning kunnen blijven wonen. Het plan kwam er op neer dat de kerk verkocht zou worden aan de investeerder en de kerk door de Protestantse Gemeente zou worden terug gehuurd.

Activiteiten voor ouderen.

In haar artikelen in De Gelderlander berichtte Jacqueline van Ginneken onder meer ook over de plannen van de investeerder. De Maranathakerk zou in de opzet van de ‘idealistische investeerder’ naast de kerkelijke ook een maatschappelijke functie krijgen in deze vergrijzende wijk met  weinig voorzieningen voor ouderen. In een speciale ruimte zouden ze koffie kunnen drinken en een eenvoudige maaltijd kunnen krijgen. Verder waren er vergevorderde plannen voor een zogenoemde ‘beweegroute’ rond de kerk, waar de ouderen samen zouden kunnen sporten, enz. Door deze activiteiten zou ook iets gedaan kunnen worden tegen de eenzaamheid in de wijk.  Overigens worden ook nu al activiteiten voor ouderen in de Maranathakerk gehouden. De (overigens nog anonieme, rooms-katholieke) investeerder wilde de al bestaande activiteiten voor ouderen uitbreiden.

De kerkenraad op haren en snaren tegen.

Zicht op het liturgisch centrum in 2013 (foto: Reliwiki, JvN).

Het leek dus een prachtig voorstel, waardoor niet alleen de kerkelijke functie behouden zou blijven, maar ook de wijk Hazenkamp er veel voordeel van zou kunnen hebben. De kerkenraad had, zoals  al opgemerkt, in 2017 in principe ingestemd met de verkoop van de kerk omdat de financiën het nodig maakten. Algemeen werd verwacht dat de kerkenraad er uiteindelijk mee akkoord zou gaan.

Maar de kerkenraad stemde in meerderheid tegen. Negen stemmen voor en elf tegen. Daarmee was het plan van de investeerder afgestemd. De officiële reden van de kerkenraad om tegen te stemmen zou zijn ‘geen vertrouwen te hebben in een goede overeenkomst met financiële garanties voor de toekomst’. Bovendien zou men niet akkoord zijn gegaan omdat men bezwaren zou hebben ’tegen het beheren en (onder-)verhuren van goederen die geen kerkelijk eigendom zijn’.

Sommigen vroegen zich af  wat het breekpunt was: het geld of het vertrouwen in de plannen. Tegen ‘De Gelderlander’ verklaarde de investeerder dat het zijns inziens om wantrouwen ging. ‘Een katholieke investeerder die een protestantse kerk koopt. En hoe kan hij zoveel geld op tafel leggen zonder hulp van de bank?’ De investeerder had graag met de kerkenraad willen overleggen om het (volgens hem bestaande) wantrouwen weg te nemen. Aan de andere kant ‘is het geen liefdewerk. Ik moet de ruimtes in de kerk ook commercieel kunnen exploiteren’.

Alle vermoedens en veronderstellingen daargelaten: de  kerkenraad heeft  kennelijk op grond van de eerder vermelde redenen besloten de verkoopprocedure vooralsnog stop te zetten. Het is nu afwachten hoe een en ander zich verder zal ontwikkelen. In ieder geval worden de kerkdiensten ook nu gewoon in de Maranathakerk  gehouden.

© 2019. GereformeerdeKerken.info.