Gereformeerden kunnen organiseren wordt nogal eens, klaarblijkelijk niet ten onrechte, gezegd. Maar merkwaardig genoeg hebben ze dat organiseren op het gebied van landelijk kerk-zijn langdurig nagelaten. Hoe zou dat komen?
De Gereformeerde Kerk te Sint Laurens ontstond als ‘Nederduitsche Gereformeerde Kerk (doleerende)’ op 19 mei 1889. Sinds 1892 – toen de ‘Christelijke Gereformeerde Kerk’ en de ‘Nederduitsche Gereformeerde Kerken’ (resp. uit Afscheiding en Doleantie) zich landelijk verenigden tot ‘De Gereformeerde Kerken in Nederland’ – behoorde ook de kerk van Sint Laurens daartoe.
( < Naar deel 1 ) ( < Naar deel 2 ) – Zo waren dan de drie Gereformeerde Kerken op 29 december 1916 tot één geheel samengesmeed, ‘De Gereformeerde Kerk te Haarlem’.
Het uitbreidingsplan van de protestantse (voormalig gereformeerde) Bethelkerk in de Groen van Prinstererlaan in Barneveld roept bij enkele omwonenden bezwaren op.
2. De Gereformeerde Gemeente onder ’t Kruis (1847).
( < Naar deel 1 ) – In 1838 had in Afgescheiden kring een landelijke kerkscheuring plaatsgevonden van gemeenten die onder meer de Dordtse Kerkorde van 1619 wilden handhaven, geen vrijheid van godsdienst bij de overheid wilden aanvragen (omdat ze anders de benaming ‘gereformeerd’ niet meer mochten gebruiken) en het traditionele ambtsgewaad van predikanten wilden behouden. Het nieuwe kerkgenootschap noemde zich de ‘Gereformeerde Kerk onder ’t Kruis’.
De gereformeerde kerk aan de Noordweg in het Zeeuwse Sint Laurens wordt gesloten. Al eerder werd overeengekomen dat de Gereformeerde Kerk en de Hervormde Gemeente in het dorp zullen fuseren tot een Protestantse Gemeente.
In Het Kerkblad(van 1892 tot 1910 het ‘Officieel Orgaan van De Gereformeerde Kerken in Nederland’) van 11, 18 en 25 juni, 2, 9, 16, 23 en 30 juli en van 6 augustus 1897 troffen we onder meer de onderstaande berichten aan betreffende plaatselijke Gereformeerde Kerken.