Laatste dienst in ‘Pro Rege’ te Rotterdam.

Op zondag 18 juni 2023 om tien uur werd in het protestants (voorheen gereformeerd) kerkelijk centrum Pro Rege aan de Oudedijk te Rotterdam de laatste kerkdienst gehouden.

In de dienst gingen voor ds. Marianne Bogaard en ds. Ilse Hogeweg. Medewerking werd verleend door de organisten Anna den Hertog-Karpenko en Laurens de Visser, gitarist Joachim Keppel en de cantorij onder leiding van Mirjam van den Hoek. Ter gelegenheid van deze dienst was een overzichtelijk Liturgieboekje samengesteld, waarnaar wij voor het hiernavolgende duidelijkheidshalve verwijzen.

Bij het begin van de dienst.

Bij de aanvang van de dienst werd door de ouderling herinnerd aan de feestelijke samenkomst op zaterdag, en de aanbieding van het gedenkboekje ‘Denkend aan Pro Rege…‘. Ook deelde hij mee dat de op zaterdag gehouden veiling maar liefst 1.600 euro had opgebracht, die ten goede komt aan de Voedselbank.

“Vandaag zijn we hier voor het laatst bijeen, waarna Pro Rege aan eredienst onttrokken wordt; een heftig moment. Wat de toekomst brengen moge, ons geleidt des Heren hand. (…) Aan het eind van de dienst worden de liturgische voorwerpen de kerk uitgedragen; we hebben dat de ‘Uittocht uit Pro Rege’ genoemd. Daarna is deze kerkzaal gewoon ‘een zaal’ geworden”.

De ouderling van dienst citeerde tenslotte vers 2 van het intochtslied (lied 280) ’Dit huis van hout en steen, dat lang de stormen heeft doorstaan, waar nog de wolk gebeden hangt van wie zijn voorgegaan’. Daarna werd het gehele lied (‘De vreugde voert ons naar dit huis, waar ’t Woord aan ons geschiedt’) gezamenlijk gezongen.

Gebeden.

Ook in de gebeden werd teruggekomen op het afscheid van Pro Rege. Gebeden werd “voor de nood in de wereld, en de nood in ons zelf. We denken aan ieder die we missen, die in al die jaren hier werden uitgedragen. We bidden u voor hen voor wie het afscheid zwaar valt. Om uw ontferming roepen wij. Ook danken we U voor Pro Rege [‘Voor de Koning’], dat tot eer van U heeft bestaan. We danken U dat op de gevel de herinnering daaraan zal blijven, ook als wij als gemeente naar elders gaan. Vooral danken wij u voor Uw Woord dat ons tot bezinning brengt en ons wijst op wie wij in deze wereld mogen zijn: dragers van Licht”.

De Schriftlezingen waren uit Jesaja 12 de verzen 1 tot en met 6 en uit Mattheus 9 vers 35 tot en met hoofdstuk 10 vers 15.

De verkondiging.

Ds. Marianne Bogaard verwees naar het boek ‘De Gereformeerden’ van Agnes Amelink, waarin de ontwikkeling van de Gereformeerde Kerken beschreven wordt, van opgang tot neergang. “Dit huis, Pro Rege,  heeft die ontwikkeling ook gezien, en altijd onderdak geboden aan hen die hier kwamen om te bidden of te zoeken”.

“Toen het gebouw op 26 april 1924 geopend werd en ds. J.D. van der Velden het eerste gebed uitsprak, bloeide het kerkelijk leven volop en de oogst was groot. Er kwam zelfs een derde kerkgebouw voor gereformeerd Kralingen. Het kerkelijk leven veranderde; weliswaar een opleving ook in laatste decennia, maar tegelijkertijd verschoof de plek van de kerk, eens zo vanzelfsprekend, naar de rand van de samenleving, uit het bestaan van steeds meer mensen. Pro Rege heeft het allemaal gezien. Al die tijd  heeft ze ruimte gegeven om de Bijbel open te slaan en te zoeken naar de betekenis van het geloof in deze tijd, gereformeerd en protestants”.

“De laatste tekst die hier geklonken heeft past misschien meer bij ons dan bij honderd jaar geleden. Wat zouden we graag meer arbeiders hebben om in de wijngaard te werken! Dat verlangen leefde ook in de tijd dat Jezus er nog was. Hij trok rond, verkondigde en genas. Hij zag hoezeer het nodig was, hoe uitgeput sommigen waren, opgejaagd, stuurloos. Er zouden mensen moeten zijn die zich net als Hij de situatie van medemensen zouden aantrekken. Dat was geen reden tot vermaan, maar een reden tot gebed. Het is verleidelijk om anderen streng toe te spreken omdat ze nodig zijn. Dat gebeurde in het verleden ook wel eens te dwingend. Nu wordt het voorgelegd aan de Heer van de oogst. Het is immers niet onze oogst, maar die van Hem. Arbeiderschap is niet onze prestatie, maar uiting van Zijn bewogenheid”.

“De twaalf arbeiders (de discipelen) waren voorlopig genoeg om mee te beginnen. Maar de instructie die ze kregen doen je de wenkbrauwen fronsen: ‘Neem niet de weg naar de heidenen’. Zo willen we toch niet meer denken? Zou Jezus dat zo gezegd hebben? Vorige week lazen we immers nog: ‘Maak alle volken tot Mijn discipelen…?!”

“In het Noord-Groningse Hogeland, waar ik vroeger werkte, werden Eenrum en Usquert Sodom en Gomorra genoemd omdat daar geen gereformeerde, maar alleen een hervormde kerk was. Ook Winschoten – waar ik geboren ben – werd Sodom genoemd. Waarom weet ik niet. Maar die termen werden toen wel makkelijk gebruikt. In de bloeitijd van de kerk zijn we vaak zekerder geweest van onszelf dan tegenwoordig. De weg naar de heidenen werd alleen afgelegd om de mensen in onze kring te brengen. Maar onze huidige positie in de samenleving zorgt ervoor dat we kritischer kijken naar wat er staat. Jezus’ missie begon bij het Joodse volk waaruit Hij voortkwam (‘Ga de heidenen eerst maar voorbij’). Maar toen Jezus’ missie vorderde kregen de discipelen opdracht ook de andere mensen over Gods Koninkrijk te vertellen (‘Maak alle volken …’)”.

“Ook dit huis, Pro Rege, heeft die beweging meegemaakt. Tegenwoordig gaan we met respect de mensen buiten onze kerk tegemoet. Onze opdracht is: te doen wat Jezus doet, hen vinden die zich verloren voelen, verkondigen, genezen, doen opstaan, het kwaad weren. Het lijkt onbegonnen werk, maar de methode is verrassend eenvoudig: Ga met lege handen en durf kwetsbaar te zijn. Wie met lege handen gaat kan ontvangen. Wie zich niet meteen verdedigt schept verbinding. ‘Met vrede op weg gaan’. In de tijd van Jezus was het eerste woord bij een ontmoeting tussen mensen: ‘Vrede voor dit huis, vrede voor jou’. Vanuit die houding kun je inbrengen wat je aan hoop en aan geloof meedraagt. Als dat ontvangen kan worden, kan de vrede zich verspreiden. Gebeurt dat niet, dan mag je je weg in vrede vervolgen en het stof van je voeten schudden en elders het gesprek voortzetten, het evangelie zo te leven dat er vrede vanuit gaat”.

“Dit huis, Pro Rege, heeft daarbij onderdak geboden, een plek om te schuilen, om bemoedigd en getroost te worden, te worden aangevuurd en om vervolgens iedere zondag weer uitgezonden te worden. Vandaag voor het laatst, maar dat is des te betekenisvoller. We gaan op een bepaalde manier met lege handen. Maar het Licht van Christus gaat voor ons uit. De zegen van de Eeuwige wijkt niet van ons!”

Het uitdragen van de liturgische voorwerpen.

De dank- en voorbeden werden in wisselzang afgesloten door de gemeente, de cantorij en de beide voorgangers en gezamenlijk beëindigd met het uitspreken van het Onze Vader. Tijdens de collecte werd een oud afscheidslied gezongen dat begeleid werd door de gitaar: ‘Ick seg adieu, wy twee wi moeten sceiden, tot op een nyeu; so wil ick troost verbeyden’.

Na het zingen van Lied 810 (“Ga tot de einden der aarde, ga”) stelde de predikant zich achtereenvolgens bij de verschillende liturgische voorwerpen op en sprak op elke plaats een toepasselijk woord dat werd afgesloten met het gezamenlijk zingen van ‘Blijf in ons midden, ga met ons mee’. De dragers van onder meer de paaskaars, de doopvont, het wandkruis, de kanselbijbel, en het avondmaalstel verzamelden zich achter in de kerkzaal en verlieten vervolgens als eersten de kerk.

Daarmee was het voormalig gereformeerd kerkelijk centrum Pro Rege aan de Oudedijk te Rotterdam aan de eredienst onttrokken…

© 2023. GereformeerdeKerken.info

Beeldverslag van de laatste dienst in ‘Pro Rege’ >