De v/m gereformeerde (PKN) Fonteinkerk aan de Fonteynenburghlaan in Voorburg wordt afgestoten. Dat heeft de kerkenraad van de protestantse gemeente besloten. Behalve de Fonteinkerk wordt ook de van oorsprong hervormde Opstandingskerk aan de Rembrandtlaan verkocht. De kerkenraad wil de specifieke functie van beide kerkgebouwen handhaven en is daarom van zins de kerken te verkopen aan een christelijke kerk of geloofsgemeenschap. Andere belangstellenden worden overigens niet uitgesloten. Zaterdag 21 november 2015 was er open dag, zodat belangstellenden de beide kerken konden bekijken.
De Fonteinkerk te Voorburg (foto: Reliwiki, J. Sonneveld).
Naar aanleiding van de op handen zijnde verbouw van de Kruiskerk en de daarna volgende sluiting van de Goede Herderkerk te Nijkerk – waarover wij eerder berichtten – leek het ons goed de geschiedenis van de Gereformeerde Kerk te Nijkerk eens na te gaan.
Opwekkingsbeweging te Nijkerk (1749-1752).
In 1749 en volgende jaren vonden in Nijkerk op de Veluwe wonderlijke gebeurtenissen plaats. Op zondag 16 november dat jaar preekte in de Grote Kerk een van de beide plaatselijke predikanten, ds. Gerardus Kuypers (1722-1798), over de psalmwoorden: ‘Is er een hand vol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon’ (Psalm 72 : 16).
Deze uit 1780 daterende tekening heeft als titel: ‘Beroering onder den godsdienst te Nieuwkerk’.
Al in februari 1836 waren er Afgescheidenen in Middelburg te vinden. Het hervormd classicaal bestuur had van hen geen hoge dunk: ze waren van ‘bekrompen doorzigt en steile begrippen, diep onkundig en van weinig invloed’; dat was mooi meegenomen! In maart dat jaar waren ‘op onderlinge begeerte en verzoek’ een aantal personen bijeen in de woning van Cornelis van Assendelft, die ‘om de treurige toestand der hervormde kerk’ zich daarvan hadden afgescheiden.
In Het leven van ds. J.W. Draijer in vogelvlucht (1851-1894) stonden we stil bij het leven en werk van ds. J.W. Draijer (1851-1894), die aanvankelijk christelijk gereformeerd predikant in Coevorden, Oudega (Small.) en Suawoude was en daar samen met zijn gemeente aanvankelijk meeging met de ‘Vereniging van 1892,’ toen de Christelijke Gereformeerde Kerk en de ‘dolerende’ Nederduitsche Gereformeerde Kerken samenvloeiden, zodat ook in Suawoude de Gereformeerde Kerk tot openbaring kwam.
Ds. J.W. Draijer (1851-1894). Ds. Draijer was niet tot 1892, maar tot 1893 aan de Gereformeerde Kerk van Suawoude verbonden. Daarna werd hij met zijn gemeente Christelijk Gereformeerd (20 juli 1893).
Op 4 november 2015 werd een nieuwe website ingeluid, die gewijd is aan de geschiedenis van de (voormalig) gereformeerde Vrije Universiteit te Amsterdam. De website draagt de naam Geheugen van de VU.
Op 24 mei 2015, tweede Pinksterdag, gingen de Gereformeerde Kerk en de Hervormde Gemeente van het Drentse Pesse samen verder als Protestantse Gemeente. Het is de afronding geweest van een proces dat zich al vele jaren lang voltrok en het werd door bijna alle gemeenteleden van hervormde en gereformeerde zijde als een logische en wenselijke stap gevoeld om ook de laatste handtekeningen te zetten en samen verder te gaan.
De voormalig gereformeerde, nu protestantse Kruispuntkerk te Pesse.
Al vlot na de Eerste Wereldoorlog ontstonden uit afschuw over de verschrikkingen van die ‘Grote Oorlog’ allerlei anti-militaristische bewegingen: ‘Dat nooit weer!’ Op 10 januari 1931 werd ook de Gereformeerde Vereeniging voor Daadwerkelijke Vredesactie opgericht. In haar eigen Gereformeerd Vredesorgaan drongen de bestuurders op 15 juli 1932 aan op een ‘bede- en boetedag om de nooden van wereld en christendom voor Gods aangezicht te brengen en hulp en uitkomst af te smeken van Hem, Die alleen ons redding kan brengen’. Men vreesde toen namelijk dat de door velen met zoveel optimisme tegemoet geziene Ontwapeningsconferentie in Genève in 1932 wel niet veel tot stand zou kunnen brengen. Wat dat betreft schoten ze niet ver mis.
De Christelijke Afgescheidene Gemeente van Bunschoten-Spakenburg werd 26 juni 1836 geïnstitueerd onder leiding van ds. H.J. Budding (1810-1870). Al eind december 1835 hadden twee hervormde gemeenteleden (van 41 en 57 jaar) met hun kerkelijke gemeente gebroken, aanvankelijk zonder hun echtgenotes. Dat was in Bunschoten-Spakenburg in feite het begin van de Afscheiding.
Zoals al eerder opgemerkt vond in 1892 de vereniging plaats van twee Nederlandse kerkgemeenschappen, namelijk aan de ene kant de Christelijke Gereformeerde Kerk (afkomstig uit de Afscheiding van 1834) en anderzijds de Nederduitsche Gereformeerde Kerken (afkomstig uit de Doleantie van 1886). Samen gingen ze in 1892 verder als De Gereformeerde Kerken in Nederland. Bekende feiten. Minder bekend is de gang van zaken in díe dorpen en steden waar ‘bezwaarden’ zich van de ‘Vereniging van 1892’ afkeerden, direct al, of – zoals in het hier te behandelen geval – pas later. We doelen in dit geval op de Christelijke Gereformeerde Gemeente in Suawoude (Frl.), die aanvankelijk met de ‘Vereniging’ was meegegaan, maar zich pas ruim een jaar later, op 20 juli 1893, uit het nieuw gevormde kerkverband terugtrok onder leiding van haar predikant, ds. J.W. Draijer (1851-1894).
Ds. J.W. Draijer (1851-1894). Ds. Draijer was niet tot 1892, maar tot 1893 aan de Gereformeerde Kerk van Suawoude verbonden. Daarna werd hij met zijn gemeente Christelijk Gereformeerd (20 juli 1893).
